Znaczenie i metody aktywizacji podopiecznego z demencją
Bardzo często zdarza się, że opiekunki podejmują pracę z osobami, z otępieniem. Otępienie nazywane inaczej demencją to zespół objawów, które spowodowane są chorobą mózgu. Najczęstszą przyczyną powstawania tej choroby jest Alzheimer, czyli choroba, która z upływem czasu uszkadza komórki nerwowe. Niestety jeszcze do tej pory nie stworzono leku, który pomógłby w tym przypadku.
Na skróty:
Czym jest demencja?
Demencja prowadzi do obniżenia sprawności poznawczej oraz umysłowej. Tego typu otępienia to postępujące schorzenia, które wyniszczają organizm chorego. We wczesnych stanie demencji możemy zauważyć zmiany w osobowości chorego jak na przykład: apatię, impulsywność, drażliwość oraz upór i obniżenie aktywności. Jeśli otępienie jest średnio nasilone, objawy są znacznie bardziej zauważalne. Chory zaczyna krzyczeć, zauważamy u niego perseweracyjne zachowania, agresję, a także zaburzenia w spożywaniu pokarmów.
Demencja starcza klasyfikuje się na cztery kryteria rozpoznawania. Pierwszym z nich jest otępienie alzheimerowskie, na początku niezauważalne, ale postępujące. W tym przypadku między postępami może pojawić się długa przerwa, która bywa bardzo myląca. Czas tego typu choroby waha się między ośmioma a dwunastoma laty. Podczas pierwszych etapów zauważamy, że osoba ma trudność z zapamiętywaniem krótkoterminowych wydarzeń. Nie pamięta wcześniej wypowiedzianych słów lub czynności, które wykonywał pięć minut wcześniej.
Co dziwniejsze wszelkie wspomnienia, które dotyczą dawnych wydarzeń, pozostają w pamięci. Osoby starsze mają problemy ze znalezieniem odpowiednich słów, przestają radzić sobie w codziennych sytuacjach i nie potrafi analizować wielu informacji naraz. Stan średnio zaawansowany jest już znacznie bardziej wyraźny, zauważamy utratę zdolności do mówienia, niepokój oraz zaprzestanie czynności higienicznych. Rzadko nawiązuję kontakty a jedzenie oraz czynności fizjologiczne przestają być kontrolowane.
Drugim otępieniem jest choroba z ciałami Lewy’ego, możemy ją rozpoznać po zmiennych zaburzeniach poznawczych. Choremu doskwierają zaburzenia świadomości, często pojawiają się omamy słuchowe oraz wzrokowe, przez co najczęściej pojawia się depresja.
Otępienie czołowo-skroniowe charakteryzuje się powolnym przebiegiem, ale za to szybkim początkiem. Praktycznie od razu zauważamy niedbałość, wybieganie ponad społeczne normy oraz rozhamowania. Chory objawia się nadmierna aktywnością seksualną, ma perwersyjne zachowania i nie potrafi dostosować się do nowych sytuacji.
Otępienie naczyniopochodne to nagłe zaburzenia wiążące się z udarem mózgu. Osoby z tym typem otępienia mają spowolnione procesy myślowe i nie potrafią wykorzystywać swojej wiedzy.
Opieka nad seniorem z demencją
Opieka nad seniorem z demencją może okazać się sporym wyzwaniem. W tym przypadku liczy się cierpliwość, bez tego chory odczuje niechęć i będzie żył w przekonaniu, że coś robi źle. Należy także pamiętać, że u podopiecznych występują zaburzenia pamięci, przez co jest w stanie uczyć się jedynie warunkowo.
Z chorymi na demencje nie można ustalać zasad lub reguł, ponieważ zapomną je po kilku minutach. Ważne jest, aby nie musztrować chorego, unikać kłótni oraz zawierać w zdaniu krótkie i istotne informację.
Jak aktywizować podopiecznego z demencją?
Aktywizacja chorego na demencję to bardzo istotna sprawa umożliwia ona „przedłużenie” zdolności fizycznych oraz psychicznych podopiecznego. Jak sobie z tym radzić? Przede wszystkim nie wyręczać chorego z podstawowych czynności, musi on czuć, że jest niezależny. Aktywizacja powinna być regularna i opierać się na prostych i regularnych rytuałach. Musimy wykazać się cierpliwością, podczas gdy zachowanie podopiecznego wydaję się dziwaczne.
Należy zamieścić kalendarz w otoczeniu podopiecznego, tak aby on sam mógł kontrolować czas. Nie należy zmuszać chorego do nadmiernej aktywności, niech sam kontroluję co się z nim obecnie dzieje. Nie poleca się również wprowadzania zmian w otoczeniu, gdyż mogą wpłynąć na utratę poczucia bezpieczeństwa.
