Opieka nad seniorem

Przebywanie oraz praca z osobą starszą, która ma wiele swoich przyzwyczajeń i wymagań nie jest sprawą prostą. Opieka nad seniorem jest pracą bardzo męcząca fizycznie, ale także psychicznie, bardzo stresująca i wymagająca wiele cierpliwości i asertywności. Jak więc dobrze sprawować opiekę nad seniorem i równocześnie troszczyć się o siebie?
[expand title=”Zobacz więcej” trigclass=”arrowright” trigpos=”below” swaptitle=”Zobacz mniej”]
Starzejące się społeczeństwa
Społeczeństwa Europy Zachodniej starzeją się w zastraszającym tempie, a wskaźnik umieralności wcale się nie zmniejsza. Jednocześnie żyjemy coraz dłużej i coraz częściej zderzamy się z koniecznością posiadania kogoś, kto w jesieni życia pomoże nam funkcjonować, kto się o nas zatroszczy. Wiele osób podejmuje się więc pracy opiekuna osób starszych – w Polsce lub za granicą. Praca taka wymaga nie tyle kwalifikacji zawodowych (które zawsze można zdobyć) ile osobowościowych predyspozycji.
A do predyspozycji takich należą cierpliwość, sympatia do ludzi, umiejętność współczucia i empatyczne podejście, asertywność, odpowiedzialność, odporność na stres. Osoba, która dużo pracuje z osobą starszą, zwłaszcza obłożnie chorą lub cierpiącą na demencje, często narażona jest na kryzysy oraz wypalenie zawodowe. Seniorzy zmagają się z wieloma schorzeniami, wśród którym prym wiodą wszelkie problemy z pamięcią, demencja, a nawet choroba Alzheimera. Tym bardziej praca opiekuna jest ciężka- musi on przez niemal całą dobę zachowywać trzeźwość umysłu, czujność, być bystry i przewidywać różne możliwe zachowania u podopiecznego.

Opieka nad seniorem – jak uniknąć wypalenia?
Wypalenie może przyjść w różnym momencie, najczęściej dotyka ono opiekunów, którzy nieprzerwanie zajmują się swoim podopiecznym po około 3-6 miesiącach pracy. Tyle wystarczy, by poczuć się znużonym codziennymi obowiązkami oraz zmęczonym psychicznie i fizycznie. Nic dziwnego – opiekun osoby starszej dzień w dzień doświadcza stresu i zmęczenia, a ciało i psychika nie pozostają na to obojętne.
Sposobem na uniknięcie wypalenia w pracy opiekuna jest przede wszystkim nie brać na siebie zbyt wiele. Dotyczy to przyjęcia do własnej świadomości faktu, iż nie pomożemy w pełni wyleczyć czy ulżyć naszemu podopiecznemu- wypalenie może przyjść, gdy jesteśmy zmęczeni tym, iż bardzo chcemy, by życie i zdrowie seniora całkowicie się poprawiło dzięki naszej pracy. To niemożliwe. Dobrze jest, gdy jednym podopiecznym zajmują się na zmianę chociaż dwie osoby- praca w pojedynkę jest często zbyt wyczerpująca.
Gdy czujemy, iż syndrom wypalenia już nas dotknął, możemy szukać wsparcia w wielu grupach na terenie całego kraju. To grupy wsparcia dla opiekunów działające np. przy domach opieki, przy Caritas czy przy innych stowarzyszeniach. Warto otwierać się na pomoc z zewnątrz, nie zamykać się ze swoim zmęczeniem i narastającymi frustracjami. Nie wyjdzie to na dobre ani opiekunowi ani podopiecznemu.
[/expand]